روز آخر در موریس(با یه هفته تا خیر)

اینجا هم ملت با خودش کلی تظاهرات کرد و شعار داد .

امسال اولین سالی بود که تظاهرات نرفتم ، اگه تهرانم بودم نمی رفتم !

وقتی رسیدیم طیاره خونه یادم افتاد که یادم رفته اون کفش رو بخرم ، منم عادت ندارم جلوی علایقم رو بگیرم پس در نتیجه رگشتم تو شهر کفش رو خریدم و دوباره برگشتم فرودگاه ! ده دقیقه به پرواز مونده و بابام بدجوری قرمز کرده بود ؟! فهمیدم بازم از اون کارا کردم!

رو هوا که بودیم طیارمون که روش نوشته بودن شکستنی داشت سقوط می کرد و ماسک اکسیژن(استفاده نشد،فقط برای ایمنی بود) و این جور حرفه،ا یه هویی سرش رفت پایین وبرگشت بالا و کلی آدم داد و فریاد کردن و پروازی که قرار بود 1:30طول بکشه ،2:15 طول کشید البته من کل پرواز رو خواب بودم! و مامانم هم وقتی وضع آشفته هواپیما و منو تو اون وضع می بینه فکر می کنه مردم و غش می کنه! وقتی هم که رسیدیم گفت: رنگت مثل مرده ها شده بود؟!

خلاصه همه چیز گذشت ...