آقای بلخاری از منتقدان متعهد سینمای ما در مصاحبه ای می گفت:ما شاید از نظر جلوه های ویژه از هالییود عقب باشیم ولی سینمای ما ، بار هنری و مفهومی بالایی دارد!
سینمای هالییود در حال حاضر به ابر قدرتی تبدیل شده است که تقریبا تمام سینماهای دنیا بعد از دست دادن مخاطب های خود مجبور به تقلید از آن شدند(شاید مثل عرصه های دیگر)
سینمای هالیوود بیش از 50 سال است که تحت نظام لیبرالیستی حاکم بر آن مجبور به جذب مخاطب بیشتر و به طبع آن کسب در آمد بیشتر است و این در واقعیت به معنای صنعتی سازی هنر سینماست و البته با توجه به هدف این سینما که ایجاد سرگرمی ای پر هیجان و جذاب است واضح است که هر روز در حال رشد است و سازندگان آن می توانند با استفاده از تکنولوژی های تصویری و متد های روانشاسی که هر روز در حال پیشرفت هستند ،فیلم های خود را جذاب تر کنند به عنوان مثال دلیل اصلی موفقیت فیلم ارباب حلقه ها جلوه های ویژه آن بود .
اما عامل دیگری که باعث رونق سینمای هالییود می شود استفاده از مطالبی همچون همزاد پنداری وتئوری هایی مانند تی ای(کودک،بالغ،والد) است که فیلمنامه نویسان را قادر می سازد با شناخت کامل از مخاطب و نیازهای روحی وی عمل کنند ؛ البته این سیر یعنی شناخت نیازها و خلق اثر سیر منطقی هنر یکی از تئوری های فلسفه هنر است ولی وجود پشتوانه نظام سرمایه داری و دخل تصرف آن در این هنر برای رسیدن به نیاز های خود اعم از سرگرم ساختن جامعه والقا و تبلیغ افکار و اندیشه های خود که اغلب به عموامل مادی ختم می شوند مشکل اصلی ای سینمای بزرگ است.
با وجود سینمای جذاب هالیوود ، سینماهای بزرگ لهستان ،فرانسهو... یا مخاطبان خاص خود بسنده کرده و مانن
د هنرهای دیگر از جامعه سرمایه داری دوری می کنند یا دست به پیروی از آن می زنند که این مطلب با مقایسه فیلم های قدیمی که شاید ظاهری آماتور داشته باشند مشهود است !
ماتریکس همان راکیست!
شاید برخی معتقد باشند که ساخت فیلم های به ظاهر معنوی هالیوود همچون مسیر سبز،کنستانتین و شهر فرشته ها و ... که آمار آنها در این سالها رو به افزایش است ، نشان از تغییر روند هالیوود دارد ولی در حقیقت اینها نسخه هایی از همان فیلمهای اکشن و عشقی هستند که اکنون با لایه هایی جدیدتر عرضه می شوند.
سینمای ما نیز در واقع نسخه بومی شده هالیوود است و تفاوت های ساختاری در آن دیده نمی شود.
یک فرزند شهید کنار من بود!
به نام پدر ،حاتمی کیای همیشه! پرستویی همیشه!
شاید نباید از دفاع مقدس فیلم بسازیم چون به جای زنده کردن آن و نمایش ارزش هایش تنها به خلق آثاری می پردازیم که مشابهش را آمریکایی ها برای ویتنام کرده اند .
نمی دانم جوابش را چه باید بدهم،او اکنون باید بدون پدر باشد و دیگران با نام دفاع مقدس جیبشان را پر کنند.
سینما هم جای خوبیه!
پسره بغله من نشسته بود، نه انگار که من دارم دارم می بینمشون...
آخره فیلم دختره گفت :این فیلمه ، فیلمه دیروزی نبود؟
- آره من از صندلیاش یادم اومد!
فکر کنم اگه هنری مور می فهمید تو سینما ها و تاکسی های ایران چه خبره،فی الفور به ایران میومد تا از این صحنه های منحصر به فرد فیلم مستند تهیه کنه تا کل دنیا رو بخندونه!
سلام محمد آقا. مطلب اخیرت که در واقع چند مطلب بود خیلی به دلم چسبید. خوب، دیگه چیکار می کنی؟ باز هم برامون بنویس.
سلام دوست عزیز وبلاگ جالبی دارین خوشحال میشم بند رو قابل بدونید یه سری هم به ما بزنید .اگه دوست داشتین با هم تبادل لینک هم میکنیم موفق وپیروز باشید
با مورد همزاد پنداری و کودک و بالغ و والد خیلی موافقم.یه دکتر روانشناس بهم گفت هر موقع خواستی سر از رویاهای شخصیت پردازی یک نفر در بیاری ازش بپرس با چه شخصیت فیلم حال میکنه...اون وقت میفهمی که تو زندگی دلش میخواد چه طوری زندگی کنه...
۲:من زیاد از فیلم به نام پدر لذت نبردم.نسبت به کارای دیگه حاتمی کیا خیلی رکود داشت.
۳:چه آدمایی پیدا میشن!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
سلام. از شارت این وبلاگ را پیدا کردم. در واقع ربطی به شارت ندارم اما دوست شارت رانان هستم. بعضی از مطالبتون را خوندم. و این آخری (که اگر برای خودتون باشه) خوشم اومد. وبلاگ شما را به پیوندهای بلاگم اضافه کردم. موفق باشی
سلااااااااااااااااام و درود فراوان بر شما بزرگ.....
من برم بخونم الان میام...فقط فهمیدم موضوع راجع به سینماست....
نباید سینما بریم؟؟
باید بریم ولی فیلم نبینیم؟؟؟
فیلم ببینیم سینما نریم؟؟؟
هرچی شما بگی ما میگیم چشم
مگه دیدنه فیلمه هالییوودی فعل حرام نیست....استاد تکلیفه ما چیه؟؟؟؟
:دی.....سینما جای خوبیه!!!!نیست؟؟؟هست؟؟؟؟
راستی ممنون که امدین خونمون