این روزها اینگونه می گذرد...

و دلم...

مدتی است او می نویسد.

---

 شیخی در تمام علوم به تبحر مشهور ودر میان خلق به پاکدامنی زبان زد

روزی شیخ از کویی می گذشت ،جوانکی از جاهلان رابدید که با معشوقه خود عشق بازی همی کند و اوقات به شادمانی گذرانند، شیخ  نظر بر زیر افکند وسپس با خود اندیشید: روزگاری را به پاکدانی گذراندم و مورد احترام  عام و خاص بودم و نداستم که خلق گرچه ندانند بر آنان چه گذرد و نامی از آن ها به جای نماند لیک شاد می زیند و لا غیر !

ما عمری با کتب نجوم و طب عشق بازی کردیم و ندانستیم زندگی تنها در میان اوراق نیست! افسوس...

---

در اجتماع و با مردم زیستن...

یعنی باید صبح زود از خواب برخواست و کار کرد،درس خواند،با مردم دوست بود و رشد کرد...

باید به خویشتنی پرداخت که دیگران می بینند.

و اجتماع به قطاری می ماند که سواران خود را با روزمرگی مسخ می کند و آنگاه که فرتوت شدند آنها را فدای دیگران می کند.

پس باید از مردمان اینگونه مست گریخت...

با خود بودن...

باید شبها تا سحر با کلنگ ، روح خود را کاوید و خود راجست و آنقدر کند که دیگر هیچ چیز از غیر خود و خود نماند .

و آنگاه که تهی می شویم دچار دردی می شویم که تنها باید در اجتماع درمانش را جست.

پس باید از کنج خانه فرار کرد...

باید به اجتماع پناه آورد

وبعد از مدتی به تنهایی گریخت ...

واین حرکت ادامه دارد!

---

   تکذیبیه زهرا امیر ابراهیمی                                                                                                                                                                                                                                    هو العلیم