من هنوز به دنبال قهوه و قهوه جوش هستم ،قهوه جوش پیدا می شود ولی قهوه نه !
علی تپل از اتاقش بیرون می آید و چشمانش را با دست می مالد.
-مامان!گشنمه!
من که در حال گونی گونی خندیدن هستم ، هیکل تپلش را روی صندلی آشپزخانه می نشانم و ساکتش می کنم!
علی تپل انگار که روح دیده باشد (روح یعنی اون خانومه با عبای سفیدش!)ماتش برده و سوال هم نمی پرسد!
من: تپل ما قهوه داشتیما !
تپل:همون پودریه!خراب شده بود ، تلخ بود! ریختمش دور !
دلم می خواهد بی خیال قهوه بشوم ولی عم قزی و دوستان به امید پیدا کردن طرف در فال قهوه آمده اند و حیف است چرت و پرت هایشان را از دست بدهم!
تپل شیشه نسکافه را به من نشان می دهد!
-تپل اون نسکافست! نسکافه!
نسکافه، بیشتر از قهوه می خندیم،سریع نسکافه را اماده کردم!
خانم محترم چرخ ها را باز کرده است و در حال فرود می باشدو به عنوان حسن ختام می گوید:
-عزیزان من حالا به یک چیز خوب فکر کنید .
چهره های همه گل انداخته است و انگار همه دارند به بردپیت و صحنه های تروا فکر می کنند.
حال همه چشماشونو باز کرده اند و برای هم عرفان واحساس آدامس می ترکانند !
من با سینی قهوه(نسکافه)وارد می شوم و همه با عشوات متونع فنجان های شان را بر می دارند. در همین حال خانم جنتلزن از مزایا و آداب فال قهوه سخن می راند وایضا از دخترهایی که با فال قهوه شوهر داده است!
عم قزی و دوستان یر سر ترک یا فرانسه بودن قهوه شرط می بندند و برای هم کری می خوانند.
بقیه داستان رو ازمن نپرسید فقط تصور کنید !
چون من از خونه رفتم ،قبل از اینکه قهوه ها خورده بشن!
سلام خوشحالم که ترک کردی اتاقو می گم بابا
سلام
ای رهگذر
با نگاه بی انتهایت
به عمق تک تک حروف و
واژه هایم بنگر و
آرام آرام
مرا همراه با این صفحه ورق بزن...
و بعد به رسم روزگار مراو
عمق نو شته هایم را
به دست فراموشی بسپار...
از اینکه یه نفر پیدا شده کلیشه ها رو میشکونه خوشحالم...
تا وقتی که بتونیم به هنوز ها اکتفا کنیم و صدامون در نیاد و همینی باشیم که هستیم هیچکدوم از این هنوزم که هنوزه ها عوض نمیشه!