وعشق نوای بی صدای ستاره ای است که سالهاست مرده است
ومن هنوز
با ساز سیاه
ابر بی تلاطم
وآسمان بی رنگ زندگی می کنم
زندگی آرام است مانند رودی که هر روز می خروشد
هر روز...
می خروشد اما مثل دیروز مثل فردا
وشاید احساسم
در شعرها خوابیده است
زبان
زمان
ما و این دنیا
وباز در میان هیاهو ساکتم...
کسی گفت:مسکوت!
روزها ، هفته ها ،سالهاست
می خندم و مستانه می گریم
ما نیز...
مانیز در اوراق زمان می میریم
و عشق
انگار باید باشد
مثل پول مثل کار
وعشق
شاید...
نه! تنها کلمه ای زیباست!
عشق
زمان
خیال
نیاز
بگذارد بگذرد