آه یک گیاه

وعشق نوای بی صدای ستاره ای است که سالهاست مرده است

ومن هنوز

         با ساز سیاه

                      ابر بی تلاطم

                                       وآسمان بی رنگ زندگی می کنم

زندگی آرام است مانند رودی که هر روز می خروشد

                                                                      هر روز...

                                                                                     می خروشد اما مثل دیروز مثل فردا

وشاید احساسم

                   در شعرها خوابیده است

زبان

        زمان

                   ما و این دنیا

وباز در میان هیاهو ساکتم...

                                  کسی گفت:مسکوت!

روزها ، هفته ها ،سالهاست

                                     می خندم و مستانه می گریم

ما نیز...

        مانیز در اوراق زمان می میریم

و عشق

       انگار باید باشد

                      مثل پول مثل کار

وعشق

     شاید...

          نه!      تنها کلمه ای زیباست!

عشق

        زمان

                     خیال

                               نیاز

                                     بگذارد بگذرد

فرش

وقتی طرح اسلیمی ها با کرشمه هایی ظریف خود نمایی می کنند

           وقتی در باغچه های زیر پایمان ،گل ها بذر افشانی می کنند

                                               وقتی فرش ها شعر تازه ای می خوانند

 

ما تنها با نگاهی سرد و قدمهایی مغرور شکوفه هایشان را پایمال می کنیم!

 

ونقش ها

         در خطوطی موازی

                                   به رقص در می آیند

وآنگاه که مانند دو آغوش گرم به هم تنیده می شوند

                                                          به ترنج می رسند

                                                                               و ترنج خود...

                                               و کبوتران در شوریدگی شامگاه

                                                                     آوازسبز سر می دهند                                                 

 

 

بعد از دو هفته بیماری!

عشق یعنی آه یک لبخند دور
عشق یعنی فریاد یک روح کور
عشق یک دریا احساس نیست
عشق دو لب بی تاب نیست
عشق آن دو چشم غم بار نیست
عشق دو آغوش عریان نیست
عشق رقصی هشیار نیست
عشق ، عشق بازی با معشوق نیست
عشق آوای خوش باران نیست
عشق ناله یک پیکر بیمار نیست
عشق یعنی دوغ
یعنی کشک
عشق یعنی سخن از هیچ
یک حرف پوچ

اگه دارم بعد از دو سال از می و معشوق و لب و آغوش حرف می زنم به خاطر این نیست که خودم کلم رفتم تو آخور! به خاطر اینه که هرچی رفیق دارم هیکلشون تا اونجا تو این باتلاق گیر کرده!
اما عشق خنده دار ترین اسمیه که می شه به این رابطه ها داد .
ما انسان ها هم یه نوعی از حیوونا هستیم و یکی از غرایض حیوونا هم غریضه جنسیه،هر کدوم از این حیوونا هم تو یه سنی بالغ می شن مثلا گاو تو یک سالگی بالغ می شه،ولی ما موجودات دو پا خیلی دیر بالغ می شیم .
و اما عشق، عشق برچسبه خیلی خوشگلیه برای انجام این تجربه طبیعی!
جوونا تو ناخودآگاهشون این غریضه رو دارن و فقط و فقط هم با این غریضه وارد رابطه می شن ولی می ترسن اسمشو بیارن و اینجاست که عشق به عنوان ناجی همه کارها رو برای طرفین حلال می کنه!
من نه! اونایی که بلدن می گن خیلی بعیده تو این سن که هنوز خیلی تجربه ها رو نکردیم بشه به لایه های عمیق وجودی که بهش می گن عشق رسید!

طفل من...

و جوهر قلم هایم

            در رگ هایم جاری می شوند

                               و آنگاه" من" را همه جا فریاد می زنند

                                                                       تابوت شکنی باید

آرام و مستحکم

                این خانهُ تاریک

                                 سخت استوار است

                 کودک من!

                                   آرام باش!

                                               بالغی باید...