فرزندان شما از آن شما نیستند...
آنها دختران و پسران زندگی اند...
آنها از طریق شما به دنیا گام نهاده اند و نه از شما...
و قبل از هر چیز با شما هستند،ولی متعلق به شما نیستند...
شما شاید بتوانید به آنها عشقتان را بدهید ولی فکرتان را نمیتوانید زیرا آنها افکار خودشان را دارند...
شاید به بدنهای آنها خانه دهید ولی نه به روحهایشان
زیرا روح آنها در خانه فردا مسکن دارد...فردایی که شما نخواهید دید حتی در رویاهایتان...!
شاید بتوانید تلاش کنید که مثل آنها شوید،ولی نخواهید که آنها را شبیه خود کنید...
زیرا زندگی به عفب باز نمیگردد و با دیروز سروکار ندارد...
شما کمانهایی هستید که فرزندان شما به عنوان تیرهای زندگی از آنجا پرتاب میشوند...
سازنده کمان،مسیر را به نیکی میبیند و با مشیت خود شما را تا آنجا خم میکند که تیرها،به نرمی و تا آخرین حد پرش خود بپرند...
بگذارید خمیدگی شما در دستهای سازنده کمان برای شادی و شادمانی باشد...
بگذارید تیر به آن سمت و سویی که دوست دارد پرواز کند....
و بدانید که او،کمان را نیز استوار و محکم می پسندد...!!!
الناز
سلام دوستان عزیز از صمیم قلب برای سه نفر شما آرزوی موفقیت می کنم به ما هم سر بزنید